Liften Werkt!

“Zo jij hebt geluk”, zegt de Poolse man in het Engels, “wij zijn ook op weg naar Den Haag”. Naast hem in het busje zit de chauffeur maar hij zegt niets, niet eens hallo. Eerst reed hij mij voorbij. Hij keek nog wel even naar me maar ik dacht: hopeloos. Tien seconden later toeterde hij naar me, en met zijn hoofd uit het raampje zwaaide hij, terwijl ze wachten voor het rode verkeerslicht.

“Nou wat een geluk”, denk ik. Ik had zojuist een halfuur in de kou gestaan, en maar wachten, en maar wachten, en maar lachen en lachen. Wanneer komt mijn rit nu? Ik had nooit gedacht dat het zo lang kon gaan duren ’s ochtends vroeg om half negen, maar de meeste mensen negeerden mij gewoon, of zwaaiden dat ze een andere richting uit moesten. En ik had nog wel een meeting om 10 uur. Zou ik nog wel op tijd komen? Maar de Poolse man had gelijk. Ik had toch nog geluk: dankzij deze directe lift zou ik het net gaan redden.

De week ervoor ging ook al bijna mis. Ik had een lift naar Delft, binnen vijf minuten. De rit was gezellig, met moeder en dochter, maar door de files en een omweg, was ik net tien minuten te laat voor een meeting. Gelukkig was de persoon met wie ik de afspraak had zeer coulant en er was geen probleem. Maar twee dagen daarvoor had ik met een rit naar Rijswijk, een mevrouw die mij binnen twee minuten oppikte, toch wat meer geluk: ik was 20 minuten voor de vergadering op kantoor.

Ik had het overigens wel kunnen weten dit keer. Ik had zojuist ontdekt dat er vlak bij huis (5 minuten loopafstand) ook een goede liftplek is: een bushalte vlak voor de supermarkt. Ik was daar twee dagen eerder op mijn terugweg afgezet en ik wilde deze nieuwe plek graag uitproberen. Maar helaas, tegen dit gevoel in koos ik er toch voor om naar mijn oude plekje te gaan, want ik wilde het zekere voor het onzekere nemen… Toch gelukt dus, maar op het nippertje.

En wat ze op kantoor zeiden? “Hoe krijg je het toch voor elkaar om elke keer weer keurig op tijd te zijn”.