Liften Werkt!

Regen. Kut. Eerste werkdag. Toch maar trein doen? Nee, besluit ik meteen. Dit zal ik doorzetten. Juist op zo’n eerste dag. Bovendien zorgt regen er vaak zelfs voor dat mensen je eerder oppikken. Dan maar een paraplu mee, die ik vervolgens niet eens gebruik onderweg naar het eind van de Van Galenstraat. Een half uur later dan gepland loop ik mijn huis uit, klaar voor een lekkere wandeling van 15 minuten en mijn eerste werkdag en een avontuurlijk liftdag.

Tien minuten later gaat er een raampje open en wordt er getoeterd achter mij. De vrouw lachte eerst naar me en reed met haar handen omhoog door. Toch maar wel dus. Ze gaat naar Katwijk voor een training die ze geeft en kon me niet in de regen laten staan. Als ik vertel dat ik uit Huizen kom, blijkt haar vrouw ook daarvandaan te zijn. En gelift heeft ze vroeger zelf ook.

Ze zet me met haar BMW cabrio af bij het benzinestation voordat de A4 splitst in de N44. Het regent nog altijd. Snel vraag ik de eerste persoon die ik zie. Hij lijkt te liegen als hij zegt dat hij niet naar Den Haag gaat. Meteen door naar de volgende -geen zin om te wachten- hij komt net uit de winkel en stapt zijn auto in. “Ja natuurlijk”, zegt hij, “stap maar in!”

Er is nog een passagier en samen zijn ze onderweg naar een theatervoorstelling voor kinderen. De chauffeur is technicus en de passagier een bekende acteur  en theatermaker Mostafa Benkerrium. Ze zijn van het Internationaal Danstheater maar we praten vooral over liften. Over de chauffeur zijn meest memorabele rit toen hij kotsend een auto uitging die veel te hard reed over een weg vol bochten, en vervolgens opgepikt werd door een pastoor in niemandsland. Ik vertel ze op mijn beurt over de vrouw die mij twee jaar terug in Oostenrijk oppikte en vroeg of ik zin in sex met haar had in haar buitenhuis. “De lift waar elke lifter van droomt”, roept hij uit. “Ja, en ik liet haar gaan”, vervolgde ik lachend.

Voor de terugweg had ik drie lifts nodig, en twee uurtjes deur-tot-deur (ook lifters hebben last van files). Na 10 seconden stopte in De Haag een bijna gepensioneerde man, die van plan is om de wereld rond te fietsen vvolgend jaar. Daarna binnen tien minuten een geschiedenisdocent die op de UvA les had gehad van dezelfde docenten als ik, en als laatste een jonge jurist met drie kinderen op een woonboot die drie jaar lang van huis naar school en weer terug had gelift in Groningen (“te lui om te fietsen”), en mij om de hoek van huis lachend afzet, vanwaar ik zingend naar huis loop.