Liften Werkt!

Met liften verander je vaak niet alleen telkens van auto naar auto, maar ook van verhaal naar verhaal. Je springt soms letterlijk van de ene realiteit in een andere.

In 3,5 uur lifttijd stapte ik tijdens mijn meest recente liftdag van een gerestaureerd oud bootje op het IJselmeer over naar het Plein van de Hemelse Vrede in Bejing, met 1 miljoen Chinezen die mij allemaal aangapen, en met een andere man ga ik met haast naar zijn vijf-jarige zoontje om die op tijd naar zwemles te brengen (“anders had ik je wel even naar je huis gebracht”), via een vrouw in een cabrio op haar terugweg van de cursus ‘geweldloze communicatie’ (die ze te agressief vindt).

Mensen zijn vaak erg open als je met ze in hun auto zit. Soms vertellen ze je hele verhalen over hun leven, waarbij details niet gespaard worden. Die verhalen blijven dan altijd bij je. Met de korte ritjes tussen Amsterdam en Den Haag valt dat overigens wel mee; de langste rit tot noch toe, was iets meer dan een uur en tijdens ritten die korter duren heb je niet zo heel veel ruimte om echt diep te gaan.

Tijdens die ritten wil je er zoveel mogelijk uithalen. Je zit bij iemand in de auto die je een minuut geleden nog niet kende, iemand die jou uitnodigt om met hem of haar mee te gaan – als gastvrijheid, als gunst – en dat is toch best bijzonder.

Ik laat het bij de gesprekken afhangen van de chauffeur. Ik ga het gesprek aan, ik leg uit waar ik vandaan kom en waar ik heen ga, maar ik laat vaak wel de ruimte aan de chauffeur om het onderwerp verder te bepalen. Ik ga in op vragen of opmerkingen en gedachten die z/hij uitspreekt. Door op bepaalde signalen te letten en mijn reactie daarop aan te passen, kan ik ruimte scheppen om dieper in te gaan op zaken waar je wat van leren kan, of wat voor mijn chauffeur belangrijk is. Zo transformeert het liften zich in een mooi proces van geven en nemen, en van constant leren.