Liften Werkt!

Pauze. Mijn duim is al ruim anderhalf jaar niet meer gebruikt. De enige hier die zijn duim wel gebruikt is mijn zoon die bijna zes maanden is. Voorlopig is er dus weinig liften bij. “Maar wat nog niet is, kan altijd nog komen”, een gezegde die ik altijd gebruikte als een chauffeur mij vroeg of ik geen kinderen had. Dus wie weet hoe snel ik weer langs de weg zal staan?

De laatste keer liften was van Lyon naar Brussel, met twee auto’s van deur tot deur. Hoe is het mogelijk vraag ook ik me wel eens af. Laura, een vriendin die in Lyon woonde, bracht me de weg op naar een tankstation op de snelweg – ze moest toch die kant uit – waar ik mijn lunch op een heuveltje oppeuzelde. Aan het eind van de oprit zag ik reeds een lifter staan – ik zag Laura nog voor hem stoppen maar ze gingen blijkbaar een andere kant op – en ik had er geen problemen mee even te wachten.

Na een klein dutje na de lunch stond hij er nog altijd… “Nou ja, dan maar naar hem toe,” dacht ik. En warempel, het is niet eens een onbekende lifter. “Hey Robino!”, roept hij uit terwijl ik hem zelf nog niet herkend had. We kenden elkaar van de jaarlijkse liftfestivals en spraken over onze trip die dag. We gingen andere kanten uit en hij stond er eerst dus ik liet hem maar verder liften, terwijl ik naast hem op het gras ging liggen, nog maar eens een dutje makend.

Maar na een tijdje is de situatie weinig anders en als ik voldoende uitgerust ben, sta ik op en overleg met de medelifter of hij het goed vindt als ik ook mijn duim omhoog steek. Dat was geen probleem, en twee minuten later stopt een auto met een Belgisch kenteken.

“Gaat u de richting op van Brussel meneer?”
“Jawel, daar ga ik naar toe.”
“Kan ik dan met u meerijden, want dat is ook mijn bestemming?”

En zes uur later zet hij mij af voor de deur van mijn bestemming, net op tijd voor het avondeten. Hoe het mogelijk is, ik weet het niet. Maar liften werkt.